Eerste prijs Metro’s Grote Columnwedstrijd 2015
‘Ik wil niet dat u aan me zit.’ Mijn oren horen de vrouwenstem aan de andere kant van de coupédeur, maar mijn brein vertraagt. Ik kijk de coupé rond om te checken of ik het goed verstond. De rest doet dat ook. Behalve de student met oordopjes en een oude man die Kafka leest.
‘Blijf van me af,’ klinkt het nu overduidelijk. Ik kijk langer dan beleefd is naar de passagier naast me, omdat ik wil dat hij actie onderneemt.
‘Zelf laten uitzoeken,’ zegt hij zacht. Zijn handen trillen zo erg dat hij de kartonnen koffiebeker terug moet zetten op het plankje. Jammer genoeg studeerde ik ooit psychologie. Met die opleiding doe ik weinig, maar ik herinner me het college over het bystander effect: iemand zit in de penarie, de rest is getuige en doet niets. De professor vertelde geestdriftig over een vrouw die op straat de dood vond door talloze messteken, maar geen van de veertig omstanders deed iets. Men belde zelfs de politie niet. Met deze voorkennis moet ik wel handelen, al zie ik op tegen eventuele messteken. En ik maak inmiddels te veel adrenaline aan om blauwe M&M’s te blijven eten terwijl er iemand aangerand wordt. Toch kijk ik nog een keer naar de trillende riet naast me. Hij draait zijn hoofd weg en kijkt op zijn horloge.
Ik sta op en trek aan de hendel van de deur. Na de bekende scheet opent hij zich langzaam. ‘Kom in de coupé zitten,’ zeg ik tegen de vrouw. Naast haar zit een zwerver. Hij vloekt en roept: ‘Discriminatie!’
‘Maar mijn spullen,’ zegt ze, wijzend naar een vouwfiets en drie grote tassen. ‘Neem alles mee,’ zeg ik en ik pak een van haar tassen.
Even later zit ze in de volle coupé. Iemand zeurt over de fiets en krijgt van haar een uitbrander. Nu wel, denk ik. Dan gaat de deur weer open. De zwerver komt binnen, likt langs zijn lippen en kijkt naar de vrouw alsof hij haar iets wil aandoen. De student springt over zijn medepassagier – de oordopjes nog in – en jaagt de zwerver de coupé uit. Daarna volgt er meer actie: resten koffie worden aangeboden, twee oudere vrouwen waaieren hun boek langs hun rode gezicht en de spoorwegpolitie komt binnen. Iedereen trilt, behalve de riet. Die praat de politie bij.
Ook verschenen in dagblad Metro en op metronieuws.nl.
